Ρεαλιστική και ενδιαφέρουσα επιλογή

Όταν το βράδυ του προηγούμενου Σαββάτου τελείωσε ο Μιλόγεβιτς, μονόδρομος ήταν η επιλογή Γιαννίκη. Ήταν μια σοφή αλλά άκρως ρεαλιστική, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για την ΑΕΚ.

Ρεαλιστική γιατί ο Ελληνογερμανός προπονητής πέρυσι με την θητεία του στον ΠΑΣ Γιάννενα έδειξε τις προπονητικές του αρετές.

Εδώ υπάρχει μια διαφορά αφού τυγχάνει να παρακολουθήσω τον ΠΑΣ όταν ανέλαβε ο Γιαννίκης, δηλαδή την πρώτη χρονιά που έπαιξε στη football league και ανέβηκε η ομάδα κατηγορία. Από εκεί κατάλαβα ότι είναι ένας φέρελπις κόουτς με στοιχεία σύγχρονου επιθετικού ποδοσφαίρου.

Ο ΠΑΣ έπαιζε επιθετικά, αλλά δεν κινδύνευε κιόλας πίσω, δείγμα της τακτικής πειθαρχίας που ακολουθούσαν οι παίκτες του ΠΑΣ.

Έπαιζε πολύ καλά το επιθετικό τραζίνσιον από άμυνα σε επίθεση και έβγαζε αντεπιθέσεις γρήγορες με χαφ τον Καρτάλη και μπροστά τους Ελευθεριάδη – Λεό. Η ομάδα από πλευράς φυσικής κατάστασης ήταν σούπερ και εδώ είναι το σημείο κλειδί για να βγάλει ένταση.

Γενικά είδα επιλογές ταχυτήτων παικτών και σκληρού κέντρου. Σε ένα σετ αγώνων με Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ο Γιαννίκης έβαλε τα γυαλιά στους μεγάλους και πήρε πολλούς πόντους.

Ο αντίλογος μας υπενθυμίζει ότι κι άλλοι προπονητές όπως Ουζουνίδης, Δώνης, έδειξαν καλά στοιχεία αλλά δεν άντεξαν την πίεση σε μεγάλες ομάδες και έσκασαν.

Σωστά έτσι είναι, ο Έλληνας προπονητής αντιμετωπίζεται καχύποπτα από το Τύπο και πολύ αυστηρά από το ελληνικό κοινό.

Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης Κυράστας ήταν ο μόνος που έσπασε τα στερεότυπα των Ελλήνων προπονητών με διάκριση του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη και ένα χαμένο πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό στο νήμα, αλλά όχι από καθαρά αγωνιστικούς λόγους.

Λέτε ο Γιαννίκης να είναι ο δεύτερος προπονητής που θα κάνει τη διαφορά μετά τον Κυράστα;

Γιατί όχι…